Het jaar 2024 zit er op. Het jaar waarin ik mijn grootste angst overwon en mijn droom werkelijkheid werd. Oké een van de vele dan, want always dream big toch?! Precies een jaar geleden schreef ik al 2 gastblogs voor Working Remotely, over mijn struggle met heimwee en het verhuizen naar Barcelona. Nu precies een jaar later schrijf ik er nog eentje. Nog steeds vanuit het zonnige Barcelona! Maar ook nog steeds over de stuggle met heimwee.
De eeuwige strijd met heimwee
Heimwee is er zeker nog. Had ik dit een jaar geleden verwacht? Heel eerlijk gezegd denk ik van niet, maar toch is het zo. Dat het allemaal makkelijk was en vanzelf ging dat is een understatement, want er zijn zeker momenten geweest dat ik het liefst direct terug zou willen verhuizen! Maar heb ik dat gedaan? Nee, dat dan weer niet. Maar zoals altijd, geen highs zonder lows en het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Terug reizen naar Barcelona
Wanneer ik even in Nederland ben blijft het altijd lastig om terug te gaan naar Barcelona. Dan zit ik dagen in m’n eigen hoofd, ga ik alles overdenken en vind ik het in Amsterdam en thuis bij m’n ouders in Brabant geweldig. Op deze momenten vergeet ik ook hoe lastig ik het soms vond in Amsterdam en hoe blij ik ook kan zijn in Barcelona. Is de oplossing dan dat ik niet meer naar Nederland ga? Dat denk ik niet, want heel eerlijk, daar zou ik ook zeker niet gelukkig van worden. Moet ik proberen om het stap voor stap te doen? Dat denk ik wel, want het zal nooit ergens perfect zijn en dat is ook helemaal logisch.
Instagram versus reality
Op de social kanalen lijkt mijn leven op dit moment een sprookje. Ik moet zeggen dat het op veel momenten ook zo is, want god wat is het hier fijn. Maar op veel momenten is het dat ook niet, heb ik geen idee wat ik hier doe, mis ik thuis en zou ik het liefst vertrekken. Oh en huil ik de hele avond, ook mijn huisgenoot weet inmiddels dat ik dat kan als de beste. Ooit dacht ik dat ik misschien geen heimwee meer zou hebben als ik ergens echt op mijn plek zou zitten. Dat is niet zo, ook hier niet.
Laatst zei mijn beste vriendin: heimwee is eigenlijk iets heel moois, want het betekend dat je mega houdt van de mensen om je heen en/of een bepaalde plek. Het is alleen zo shit dat dit gevoel het soms allemaal moeilijk maakt. En dit is precies wat het is. Stiekem zou ik het daarom ook wel vervelend vinden als ik er geen last van zou hebben. Al mag het af en toe wellicht wel in wat mindere mate haha.
Mijn grootste angst overwinnen
Waar een andere vriendin weer zei: dat het toch eigenlijk heel knap is wat ik heb gedaan ‘mijn grootste angst overwinnen’. Zo had ik er tot dat moment nooit naar gekeken. Ik neem het vaak voor lief en sta er niet zo bij stil wat ik nou eigenlijk heb bereikt. Want iedereen kon dit altijd – in mijn ogen. Wat natuurlijk helemaal niet zo is. Af en toe op de feiten gedrukt wordt door vriendinnen en familie is fijn, uitzoomen naar wat je nou eigenlijk hebt gedaan en hebt bereikt ook. Dit was zo’n moment. En ja, ik heb hele fijne vriendinnen en familie die precies weten wat ze moeten zeggen.
Nieuwe vriendschap via deze gastblogs
Om door te gaan over deze fijne vriendinnen. Toen ik mijn Instagram in de blogs noemde voor het geval mensen contact zouden willen opnemen, ging ik er eigenlijk vanuit dat hier niets mee zou gebeuren, maar niets bleek minder waar. Twee meiden die mijn verhaal herkende hadden de ‘moed’ om mij een berichtje te sturen. Wat ik natuurlijk geweldig vond, want het hield ook in dat ik niet alleen worstelde met heimwee.
En zo ontstond er opeens een nieuwe vriendschap. Mar, met een voorliefde voor Spanje, ontmoete ik voor het eerst in Sevilla (de stad waar ze verliefd op werd). Nadat we maanden online kletsten over heimwee en verhuizen naar Spanje. Buiten dit tripje spreken we elkaar nu dagelijks en proberen we zo veel mogelijk tripjes te plannen in het zonnige Spanje!
Nur was net verhuisd naar Barcelona en herkende mijn verhaal. Na dat ene koffietje om elkaar in het echt te ontmoeten, zien we elkaar nu nog wekelijks en kunnen we heerlijk lang kletsen over de struggles die in het buitenland wonen met zich meebrengen. We verklaren elkaar daardoor gelukkig niet voor gek.
Contact met gelijkgestemden die wonen in het buitenland
Dat ik hieruit twee fantastische vriendinnen over zou houden vind ik nog steeds heel bijzonder. Tot voor het schrijven van de 2 blogs was ik ervan overtuigd dat ik de enige persoon op deze wereld was die op deze manier last had van heimwee. Dat ik anders was en niemand in de buurt zou komen van wat ik voelde. Niets bleek minder waar. Na het schrijven van de blogs raakte ik in gesprek met mensen die hier ook last van hebben en sommige net zo erg als ik en in precies dezelfde vorm. Dat was fijn, want er zijn veel vormen, maar praten met iemand die hetzelfde ervaart is toch net wat makkelijker. Dat is ook deels een reden dat ik deze blog schreef, om te zorgen dat andere zich ook minder alleen zullen voelen door dit verhaal.
Want hoe je het ook went of keert, heimwee blijft een struggle. Dat het janken wordt op het vliegveld en ik het extreem moeilijk vind om terug te gaan naar Barcelona ook. Maar dat ik het geluk heb met hele fijne vrienden en familie om me heen die dit stukje kennen, maakt het toch net wat makkelijker! En tot wanneer ik blijf? Ik heb nog geen flauw idee, maar dat ik de zomer hier nog mee pak, dat is zeker 😉
