“Werk je écht al vier jaar onderweg? Maar… hoe dan? Loopt je kat nooit weg bij de camper?!” Welkom in mijn Instagram inbox.
Sinds 2021 leef en werk ik, Chantal, als digitale nomade in een camper, samen met mijn rode kantoorkater Ollie en de laatste 1,5 jaar samen met mijn vriend Donny. Die ik overigens onderweg heb ontmoet. Inmiddels hebben we 32 landen bezocht, we waren vorige week een dag in China en gaan de komende tijd nog verder op de oude zijderoute door Kirgizië, Tadzjikistan en Oezbekistan. Een roadtrip van epische proporties en grote hoogtes (tot 4600 meter), maar dan mét werkshifts, een laptop en starlink in de aanslag- en zo nu en dan een kat die op je toetsenbord gaat liggen en per ongeluk een mailtje verstuurt.
Reizen en werken combineren als digital nomad
Op dit moment schrijf ik deze blog op mijn stoel voor mijn zelfbouwcamper, met uitzicht op de zeven stier rotsen in Kirgizië (zie hieronder). Klinkt romantisch hé? Is het vaak ook wel. Maar geloof me: de tropische hangmat met kokosnoot waar je lachend je to-do lijstje afwerkt is meestal ver te zoeken. Dit leven is óók: je werkritme beschermen terwijl je ook een reis plant inclusief alle visa-stress, een uur naar een basisbehoefte als water moet zoeken, internet regelen in een verlaten dal in Tadzjikistan en jezelf motiveren terwijl iedereen om je heen ‘gewoon vakantie’ viert.
Tijd dus om de mythe van het digital nomad-bestaan in een camper te ontrafelen, en je meteen een inkijkje te geven in hoe wij dit aanpakken — mét praktische tips, hilarische fails én misschien zelfs wel inspiratie om Central-Azie te verkennen.
Even voorstellen: wie ben ik?
Mijn naam is Chantal, online op de socials ook wel bekend als @chanti.and.ollie. Ik ben freelance online marketeer en copywriter, gespecialiseerd in SEO en storytelling voor reis- en dierenbedrijven. Mijn klanten? Kleine en grote bedrijven, met wekelijkse shifts, eenmalige opdrachten of maandelijkse opdrachten. Op zich, zolang ik goed internet heb en genoeg stroom op de zonnepanelen, kan ik werken waar ik wil!
Toen corona mijn wereldreisplannen in 2020 om zeep hielp, besloten mijn toenmalige vriend en ik het roer om te gooien. We kochten een Opel Movano, bouwden die om tot camper en… ik was verkocht. Niet alleen omdat reizen geweldig is, maar vooral omdat ik Ollie mee kon nemen — mijn rode kater, beste reismaatje én inmiddels doorgewinterde wereldreiziger.
Wat begon als een avontuur van een jaar, werd al snel een levensstijl. De eerste jaren deed ik vooral seizoenswerk in de winter, ik hosten twee seizoenen een chalet in de Alpen. Inmiddels woon ik fulltime en werk ik parttime in een camper. Samen met Donny bouwden we onze huidige Volkswagen Crafter om tot tiny house mét pop-up douche, dakterras, zonnepanelen en… een composttoilet (glamping!).
Hoe werkt dat nou, werken in een camper?
Mijn werkplek? Die verandert wekelijks. Soms is het een bergweide in Armenië, dan weer een onder de enige boom in de bloedwarme steppe in Kazachstan en af en toe een praktische supermarkt parking. Maar de basis is altijd hetzelfde: een stabiele internetverbinding, genoeg stroom, fatsoenlijke temperaturen en een beetje rust.
Essentials voor het camperkantoor:
- Internet: Tot en met Georgië werkte ik met een mifi-router met lokaal prepaidkaartje (meestal unlimited data). Dat was prima. Nu zijn we in Centraal Azië overgestapt op de wat duurdere starlink. De Starlink mini zit standaard gemonteerd op het dak en we hebben het wereld abonnement.
- Zonnepanelen + huishoudaccu met flink vermogen. We hebben maximaal zonnepanelen en een lithium batterij. Ook laden we de huishoudaccu bij tijdens het rijden.
- Bureau aan het stuur (ja, echt – een houten blad dat ik aan het stuur hang) Al werk ik in de praktijk eigenlijk meestal op het bed.
- Noise-cancelling koptelefoon zodat je niet afgeleid wordt door het geloei van de koeien buiten de camper.
Het geheim zit hem in voorbereiding. Voordat we een nieuw land binnenrijden, checken we de dekking van mobiele netwerken, kopen we lokale simkaarten en zorgen we dat water, gas en boodschappen op orde zijn. Want geloof me, niks is frustrerender dan je werkshift beginnen en erachter komen dat je geen water meer hebt voor je broodnodige kop koffie.
Leven op de oude Zijderoute – vrijheid én vindingrijkheid
Vanaf Griekenland trokken we via Turkije, Georgië en Armenië, via Rusland, richting de “Stan-landen”: Kazachstan, Oezbekistan, Kirgizië en Tadzjikistan. Een route vol bergen, thee-uitnodigingen, eindeloze landschappen en ellenlange grensovergangen. De grootste uitdaging met reizen hier, vergeleken met mijn jaren ervoor in Europa, is het vele plannen en regelen. Visa´s, permits, routes uitzoeken en meer. Daarnaast zijn de afstanden allemaal veel groter, dus er wordt ook, bij een beetje goede wegen gewerkt tijdens het rijden.
De Zijderoute brengt ons langs oude karavaanwegen, door één van de hoogste wegen ter wereld – de Pamir Highway en naar kampeerplekken waar geen mens, enkel een paar kamelen, te vinden zijn. Hier betekent remote werken ook echt: remote.
Maar daar staat veel tegenover:
- Slapen onder de sterren in de Kazakh steppe
- Wakker worden met luchtballonnen boven Cappadocië
- Skypen met een klant terwijl je je kat ziet vechten met een slang in Armenië (echt gebeurd!)
- En duizenden, duizenden momenten waarop je dankbaar beseft: ik zit hier gewoon écht
Maar… hoe motiveer je jezelf dan?
Goeie vraag. Want werken waar anderen vakantie vieren is niet altijd makkelijk. Ik ken maar weinig overlanders (zoals je de fulltime reizigers hier noemt), die ook nog werken. De meeste hebben enkele maanden of jaren vrij genomen, of zijn al met pensioen. Iedereen gaat hiken, zwemmen, bazaars bezoeken of drankjes doen bij het kampvuur — en jij , jijmoet je blog inleveren.
Hoe ik dat aanpak:
- Werkblokken plannen: Ik plan de week vooruit en zorg dat ik ongeveer weet waar en wanneer ik werk. Ik heb af en toe vaste shifts, mijn andere werk probeer ik daaromheen te plannen.
- Logistiek vóór werk: Eerst water, boodschappen, wifi en rustplek geregeld. Dan pas werkdag starten. Pas dan kan ik echt in mijn bubbel.
- Prikkelvrije omgeving: Als ik in de camperstoel voor de camper werk, ben ik eigenlijk om de haverklap afgeleid door mijn kat die achter een kever aanzit, een kindje wat op een paard draaft of een local die nieuwsgierig een praatje komt houden. Voor je het weet zit ik gefermenteerde paardenmelk te drinken in een yurt. Voor mij betekent werken onderweg, dus wel echt in een camper met de deur dicht, op bed, met een natje en een droogje op grijpafstand.
- Flexibiliteit: Ik ben een echt avondmens! Gelukkig, want vaak is rijden en avonturieren overdag het leukst. En dan ´s avonds als de muggen komen of het donker wordt, dan gaat de camperdeur toch dicht. Dus dan klap ik vaak mijn laptop open. Twee dagen per week plan ik echt een werkdag, verspreid over de week. Mijn flexibiliteit is wat mijn klanten ook allemaal waarderen. Ik ben ook altijd wel bereikbaar en heb er geen drukke Nederlandse planning naast of weet niet eens wanneer het weekend is.
- Houd het leuk: Mijn werk is creatief. En juist de omgeving voedt mijn ideeën. Ik blijf dan vaak niet te lang zuchten en steunen op een blog, maar wacht totdat er weer een creatieve energiegolf door me heen gaat..
- Discipline: Saai (!!!), maar ik moet mijzelf echt vaak even een schop onder de kont geven. Ook trap ik minstens één keer per maand op de fysieke en mentale rem, dan is de combinatie reizen en werken echt even te veel. Zeker als we een poos optrekken met andere camperaars, die bijvoorbeeld niet werken.
Ja, social media laat de mooie kant zien. Maar achter dat Insta-plaatje schuilen soms tranen, omdat ik deadline stress heb, maar ook gewoon mee wil borrelen met de andere camperaars. Of om 4 uur ´s ochtends opsta, omdat het een paar uur later al 41 graden is in de steppe van Kazachstan. En het is heel goed worden in ´nee, sorry, ik moet werken zeggen´, zeker in sociale context.
Tips voor digital nomads met camperdromen
Droom jij ook van werken vanuit een camper? Hier wat tips vanuit mijn ervaring:
- Klanten regelen. Ver weg uit Nederland, klanten regelen op afstand in een werkveld waar je eigenlijk geen ervaring in hebt, is bijna niet te doen. Zelf werk ik in een vakgebied waar ik al ervaring in had, en ben ik begonnen met wat uurtjes voor mijn oude werkgever, waar ik voor de reis voor werkte. Zo begon ik met wat een paar uur, en bouwde ik langzaam klanten en ervaring op.
- Regel je internet. Mifi-router + lokale simkaart of natuurlijk starlink = gouden combinatie. Zoek het goed uit.
- Zorg voor stroom. Zonnepanelen zijn je beste vriend. Investeer in een goede omvormer en laad je huishoudaccu ook via je motor bij.
- Blijf sales doen. Zeker als ondernemer, moet je creatief blijven denken. Je bent op reis vaak al blij genoeg als je je werk af krijgt, maar maak met jezelf de afspraak dat je minstens twee sales-acties per maand onderneemt. Dat kan ook account management zijn, dus gewoon even inchecken bij je huidige klanten.
- Houd je administratie bij. Vooral als je zzp’er bent. Schrijf je gewoon netjes in bij de kvk, betaal je belasting op tijd en houdt het overzichtelijk.
- Wees eerlijk tegen jezelf. Kan jij jezelf wel motiveren tussen het reizen door? Ben jij zelf wel een ondernemer en flexibel genoeg? Of wil je liever seizoenswerk doen en je een paar maanden helemaal de pleuris werken, zodat je daarna gewoon echt helemaal op reis kan. Kijk kritisch naar jezelf!
- Informeer je goed over wonen/werken in een camper. Denk aan verzekeringen, briefadres, en hoe je je bank- en belastingzaken regelt.
- Reis niet te snel. Slow travel werkt beter als je ook nog werkt. En je mist minder moois onderweg. Zegt de persoon die in 6 maanden naar China is gereden, deze regel lees ik zelf dus ook nog maar een paar keer!
En nomadkat Ollie dan?
Ollie is mijn constante factor. Hij reist al sinds het begin mee en is inmiddels gewend aan bergen, zandvlaktes, sneeuw en straathonden. Hij heeft een paspoort, GPS-tracker, eigen kussen, automatische voerbak én vooral heel veel fans in meerdere landen. Hij weet precies wanneer we gaan rijden, wanneer hij zijn tuigje aan moet, en vooral op welke plekken hij een muis kan scoren. Zijn favoriete plek? Het dashboard – 180 graden uitzicht in het zonnetje. Ik zou me geen nomadenleven zonder hem kunnen voorstellen.
Tot slot: wanneer stopt dit vanlife avontuur?
Dat weten we niet. Zolang we gezond zijn, onze familie en vrienden gezond zijn, niet teveel heimwee hebben, werk hebben, kunnen reizen en Ollie het naar zijn zin heeft, gaan we door. Misschien vinden we ooit een stukje grond waar we iets nieuws bouwen. Of misschien blijven we gewoon zwerven. Voor nu: laptop weer opladen, diesel in de tank, kat op schoot — wij gaan zo weer op pad naar de volgende plek. Wil je meer zien van ons leven onderweg? Volg me dan op Instagram & TikTok via @chanti.and.ollie
Lees hier nog meer vanlife avonturen van digital nomads
